Bütün kartlar açılsın!
0
A+
A-
Arkanıza yaslanın. Hatta baya baya uzanın. Şimdi değil! Bu yazıyı okuduktan sonra…
Size kendinizi hesaba çekmek için küçük bir formül vereceğim. Muhtemelen bu defalarca aklınızdan geçmiştir lakin sizin gibi düşünen birilerinin olduğunu bilmek size bu düşüncelerinizde yoğunlaşmak için cesaret versin istedim.
Peki ne bu düşünce? Şimdi; aranızda bu anlayışta olmayan vardır fakat bir çoğumuzun aklında hep bir diğer dünya düşüncesi dönüp dolaşıyor. Ölüm sonrası yaşam diyeyim…
Şimdi düşünün… Öldük, gömdüler falan… Tabi o aralar biz diğer tarafa göç etmiş olacağız. Herkes çıplak. Kimse kimseye bakmıyor falan… Hepimiz kendi ateşine düşmüş. Tabi koca bir ömür dünyada yaşamışsın. Aklına ister istemez dünyalık işler de gelecek. Hani çıplağız, herkes aynı yaşta falan ya? O an düşünün ki dünya hayatınızla ilgili can alıcı noktaların muğlaklığını hatırlıyorsunuz. “Acaba gerçekten o çocukla seviştiler mi? O gün yalnız mıydı? Parama ne oldu? Falanca maçta şike var mıydı?” Gelmişken – her şey net ya öteki yaşamda – bunları da bir öğreneyim diyorsunuz. Karşınıza bir ekran çıkıyor. Bilgilere erişim için, bilgilerinize erişim izni gerekiyor. Yani, siz bunları öğrenmek için birilerinin de sizin yaptığınız düzenbazlıkları, hileleri bilmesi olası.
“Tamam” der devam mı edersiniz, yoksa şüphelerinizle mi devam edersiniz?
Benzer Konular
Malumunuz 14 Şubat sevgililer günü… Her yıl olduğu gibi bu yıl da ülkemizde sevgililer gününün hristiyan adeti olduğu, kutlanmaması gerektiği gibi bazı tartışmalar yaşanacaktır muhakkak. Bu saçma tartışmaları bir yana bırakıp, sizlerle biraz istatistiki veri paylaşmak istiyorum. Hürriyet’ten Fevzi Kızılkoyun’un haberine göre, 2014 yılında 1433 kişinin öldürüldüğü Türkiye’de geçen yıla...
Şimdi anlatacağım hikaye 12 sene sonrasının 29 Kasımında geçiyor…. Hüsnü 59 yaşında, Niğdeli bir adam. Arkadaşı Osman da onun iş yerinden bir arkadaşı, yaşça biraz küçük Hüsnü’ye göre. 5-6 Sene önce tanışmışlar, yedikleri içtikleri ayrı gitmemiş. 5 Senedir sevinçleri, hüzünleri birlikte yaşıyorlar. Eşleri falan da aynı şişe kebap diziyor, aynı...
Ne zaman bir Noel Baba tartışması olsa çocukluk yıllarıma dönüyor, birkaç mevzuyu anımsıyorum. İlk önce, köyümde, bir ikindi namazı vakti, tam da caminin kapısından girmek üzereyken, bir adım önümüzdeki emmilerin, dayıların arasında olan Azgınoğullar’ın Temel’in aniden dönüp suratıma indirdiği tokattır. Ortalık bir müddet karanlık oldu o an. Yok yok, kesinlikle o...
Bugün biraz Hazal’dan bahsetmek istiyorum. Çünkü birkaç gün önce onun doğum günüydü. “Çünkü” dedim ama aslında ondan bahsetme sebebim birkaç gün önce doğum günü olması değil. Ben ara ara bahsederim Hazal’dan. Bir şey olur, aklıma bir anımız gelir, bir sokakta yürürüm, bir renk onu anımsatır, ne bileyim bir fotoğrafını görürüm...
Üniversite dönemim boyunca birçok farklı evde yaşadım. Hepsi kendi içinde eğlenceli mahallelerdeydi. Değişik komşularım oldu. Hatta ünlü komşum bile oldu ayıptır söylemesi. Ama benim için en özeli yüksek lisansın ilk yılı tek başıma kaldığım evdir. Tabii bunun, kişisel olarak sahiplendiğim ilk evim olmasıyla da alakası vardır mutlaka ama asıl mesele...
Memlekette yapılan tüm zamları destekliyorum. Aklınıza ne gelirse… Sigara zammı, alkol zammı, ulaşım, elektrik… Uzaktan bakınca delirmiş, yakından bakınca daha da delirmiş olduğumu düşünebilirsiniz. Delirmedim. Henüz… İkinci bir ihtimal de iyimser olduğumu düşünenler var. “Abi memleket krizden çıkacaksa, her şey daha iyi olacaksa bir süre kemer sıkmakta ne var?” cümlesini içimden...
Bir Yorum Yazın
Ziyaretçi Yorumları - 0 Yorum