Gitmek değil bu, düpedüz kalamamak…

Daha önce haber olan senaryomu hatırlayanlarınız vardır belki. Tüm hikaye aslında bu cümlenin etrafında çizilmiş şeylerin bütününden oluşuyor.
Gitmek değil bu, düpedüz kalamamak…
Kağıt üzerinde harika bir ilişki düşünün.
Seviyorsun, seviyor. Güzel çocuk, güzel kız.
Harika sohbet, paylaşılan güzel anılar falan…
Aynı Tanrıya inanıyor, aynı takımı tutuyorsunuz.
Yemeğin tuzunu bile aynı seviyorsunuz.
Herkes sizi çok yakıştırıyor. Hatta istemsizce size damatlık, gelinlik giydiriyorlar kafalarında.
Ama ayrılıyorsunuz. Neden?
Birlikte yürümeye başladığında karşıya doğru bakmaya başlıyorsunuz.
O ana kadar gerçekleşmiş bütün ihtimaller ikinizi bir arada tutmak için yeterli gözükebilir.
Fakat birlikte baktığınız tarafta aynı şeyleri görüyor musunuz?
Sevdiğiniz şeyler aynı olabilir.
Farklı yemeği seviyorsanız, farklı sipariş verirsiniz.
Farklı filmlerden hoşlanıyorsanız, farklı filmlere gidersiniz.
Koku zevkiniz de değişebilir bir başkası için.
Renklere de alışırsınız.
Peki…
Acılarınız aynı tartıda kaç kilo çekiyor ona hiç baktınız mı?
Aynı acıya döktüğünüz damlaların sayısı farklıysa iş değişir arkadaş.
İşte o zaman sevdikleriniz gitmemek için sizi tutsa da düpedüz kalamazsınız.
O yüzden biriyle birlikte olmaya niyetiniz varsa ona acılarını sorun, hobilerini değil.