Hüsnü’nün Kızı

Şimdi anlatacağım hikaye 12 sene sonrasının 29 Kasımında geçiyor….
Hüsnü 59 yaşında, Niğdeli bir adam. Arkadaşı Osman da onun iş yerinden bir arkadaşı, yaşça biraz küçük Hüsnü’ye göre. 5-6 Sene önce tanışmışlar, yedikleri içtikleri ayrı gitmemiş. 5 Senedir sevinçleri, hüzünleri birlikte yaşıyorlar. Eşleri falan da aynı şişe kebap diziyor, aynı yarışmacıyı destekliyorlar televizyondaki yarışmada.
Osman arıyor Hüsnü’yü “Yaaa, bizim kızın mezuniyeti var haftaya. Hüsnü amcalar da gelsin dedi.” Hüsnü arıyor eşini, işini apar topar Ankara planları falan derken mezuniyet günü geliyor. Osman bellemiş okulun yolunu, çabukacak buluyorlar. Koca stadyum… Aileler nereleriyle gurur duyacaklarını şaşırıyorlar. Osman anlatıyor da anlatıyor kızının başarılarını. Sonra cebinden hediyesini çıkarıyor kızının. “12 Taksit, en iyisi Hüsnü. Kızım her şeyin en iyisini hak ediyor.”
Hüsnü 59 yaşında. Eşinin, dostunun, tanımadığı koca bir stadın ortasında ağlıyor. 12 Senelik bir göz yaşı. Hüsnü kendini toparlayınca anlatmaya başlar;
Bir gün oturuyoruz hanımla. Feysten haberlere falan bakıyorum. O zamanlar feys meşhur… Eş dost bir şeyler paylaşıyor “Tarikat can aldı, katil bilmemneciler, ihmal ölümü getirdi” Başlarda sıradan memleket haberi dedim, döndüm önüme. Televizyonda gezinirken bir haberi gördüm. Televizyon bir tek alevleri ve yazıları görüyorum. Konuşan kadın da “Kontrolleri yapılmamış, yurtları da ele geçirmişler, terör örgütü…” falan diyordu. Gene bir şey anlamadık. Her kanalda çıkınca biraz dikkatlice baktım Osman. Ne bu dedim. 12 Yıl oldu Osman. Terörist haberi diye baktığım haberde kızımın yandığını gördüm. Okusun dedik, yolladık. Yurtta kalsın, arkadaş edinir, güvende kalır dedik. Yandı kızım Osman… Kimin yurdu ne bileyim Osman? O zamanlar yurt mu var? Gönderdik işte… Kızım yanalı 3 saat olmuş. 3 Saat kızımın ateşinin haberlerini okumuşum. Telefon istemişti o da. Görüntülü konuşalım baba diyordu, özlüyormuş. Ben kızımı özlüyorum Osman…
Hüsnü daha nicesini anlatıyor Osman’a. Kızı yanmış Hüsnü’nün. Herkes başka ateşin peşinde. Hüsnü 12 yıldır bu haberlerle hatırlıyor kızını. Kızlar ölüyor, geleceğimiz ölüyor biz başka ateşin peşine düşüyoruz. Okuyamıyorum haberleri. Yine siyaset yapıyorlar o satırların içinde, biliyorum. Empati yapın demeyeceğim. Lakin sormadan da edemeyeceğim. Ne hakkımız bir annenin, bir babanın tertemiz evlat acısını kirletmeye?
Çirkinliklerinizle ölümden öteye köy kurmayın dostlar…